Αφού αποφάσισε μετά από ένα χρόνο να ανοίξει την πόρτα του στον κόσμο..
, τα βήματά του τον πηγαίνουν εκεί που μεγάλωσε. Η νύχτα τον βρήκε να κοιτάζει τους γερανούς που στέκονται αμίλητοι στο λιμάνι. Ξαφνικά, αισθάνθηκε την παρουσία ενός αλλόκοτου τύπου και μια έντονη μυρωδιά “χόρτου”… Ο τύπος τον ρώτησε αν μπορεί να καθίσει παρέα, δεν του αρνήθηκε… και έτσι ξεκίνησε η πιο αναπάντεχη συζήτηση της ζωής του… με έναν τύπο μαστουρωμένο αλλά και σοφότερο από οποιονδήποτε άλλο είχε γνωρίσει ποτέ στη ζωή του.
After a year of deciding to open his door to the world, his steps lead him back to where he grew up. The night found him gazing at the silent cranes standing still at the port. Suddenly, he felt the presence of a strange guy and a strong smell of “grass” in the air… The guy asked if he could sit with him, and he didn’t refuse… and so began the most unexpected conversation of his life… with a stoned but wiser man than anyone he had ever met before.
artwork by Elena Vasilaki
#wiseman #thegreatunknown #JourneyBack #UnexpectedMeeting #LifeLessons #PersonalGrowth #DeepConversations #SilentNight #PortView #ReflectiveMoments #Serendipity #WiseStranger #LifeExperience #NewPerspectives #OpenMind #UnusualEncounters #GrowingUp #FindingWisdom #nomosisthelaw #metalband #ConceptAlbum #wearenomos #nomosband #bandlife
#MetalConcept #MetalStorytelling #newalbum #sma4customcabs #nomos
Ανάμεσα σε όνειρα και παραισθήσεις, συναντά ένα πρόσωπο οικείο και πολυαγαπημένο… Τη μητέρα του! Πόσο του έχει λείψει… Και εκείνη θρηνεί από τον ουρανό για ό,τι συνέβη. Δεν θέλει και ο άλλος της γιος να έχει την ίδια τύχη. Μπορεί να τον αποτρέψει; Είχε πάντα έναν ιδιαίτερο τρόπο να παρηγορεί και να δίνει δύναμη στα παιδιά της… Αυτόν της αφύπνισης…
Η απόφαση έχει παρθεί… Δεν μπορεί άλλο να είναι ένας θλιμμένος κλόουν για τους άλλους και τον εαυτό του, απλά για να υπάρχει. Δεν μπορεί να ξεχάσει, δεν μπορεί να θυμάται, δεν μπορεί να ανεχτεί τη μιζέρια του, δεν μπορεί να αντέξει την κρίση των άλλων… Ή ΜΗΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ;;;;
Χαμένος και ντροπιασμένος από τον εαυτό του, βαδίζει το δρόμο χωρίς επιστροφή. Προσπαθεί να εξηγήσει το ανεξήγητο, να καταλάβει πώς ένα πάθος, ένα στοίχημα και η σιωπή έφεραν την απόλυτη καταστροφή. Η ενοχή του, φάντασμα του αύριο, του υπενθυμίζει πάντα πως το αίμα είναι στα δικά του χέρια.
